Στο πανηγύρι του χωρίου με την Ελένη Μαυρομμάτη

 

 

Μουσική/Στίχοι: Δημοτικό/Παραδοσιακό

Αφορμή για το δημοτικό άσμα που ακολουθεί ήταν η αναφορά του αγαπητού μου αδελφού στο πανηγύρι του χωριού μας. Το συγκεκριμένο δημοτικό άσμα συνδέεται κι με το πρώτο μου φλερτ, σαν έφηβη. Μην μου ζητήσετε να σας πω πόσο χρονών ήμουν θα αποκαλυφτεί η τωρινή μου ηλικια. Πανηγύρι στο χωριό το οποίο εκείνα τα χρόνια διαρκούσε τρεις ημέρες. Τρεις ημέρες με πολύ τραγούδι , κι πολύ κόσμο από τα γύρω χωριά αλλά κι από την πόλη. Βάλε κι τους επισκέπτες λόγω ότι ήταν καλοκαίρι ο εορτασμός της Αγίας Παρασκευής φανταστείτε τι γινόταν. Οι δε ελεύθερες κοπέλες του χωριού ετοιμάζονταν πολλές ημέρες πριν. Τι θα φορέσουν , πως θα φτιάξουν τα μαλλιά τους. Περίμεναν μήπως κι έρθει ο περιζήτητος γαμπρός κι δουν κι αυτές προκοπή. Η μόνη που ήταν στην κοσμαρα της κι γελούσα με όλα αυτά ήμουν εγώ. Έλα κορίτσι μου να φορέσεις ένα φουστάνακι να φτιάξεις λίγο τα μαλάκια σου φώναζαν από την μητέρα μου, θείες, γιαγιά. Τίποτα εγώ ....κι εκείνο το βράδυ καθισμένη στην μάντρα της πλατείας του χωριού χαζευα την ορχήστρα τον κόσμο που χόρευε κι τους συγγενείς που είχαν πιάσει δύο τρία μπορεί κι τέσσερα τραπέζια ...είμαστε μεγάλο σοι ....να κάθονται Καμαρωτοι όλοι τους κι να ακούν με προσοχή την μουσική αλλά κι να κοιτάνε κι γύρω γύρω τον κόσμο ...ποιος ήρθε με ποιον ήρθε που κάθησε κι γιατί κάθησε εκεί...κι όλα αυτά τα κουτσομπολιστικα που έχει ένα χωριό. Κι έρχεται η μαμά να με παρακαλέσει ότι δεν είναι σωστό που κάθομαι στο μαντρακι κι δεν κάθομαι στο τραπέζι με το σόι. Άντε λοιπόν κι πήγα κι τοτε ξεκινάει ο θείος μου πληρώνει την ορχήστρα για να χορέψουμε όλοι ....το αστείο ήταν ότι αυστηρά ήταν μόνο για εμάς κανένας άλλος δεν επιτρεπόταν. Κι καθένας που χόρευε από εμάς πλήρωνε κάποιος ....μπέρδεμα η δουλειά σκέφτηκα για να χορέψεις πρέπει να πληρώσεις. Κι έρχεται κι η σειρά μου κι παίζει η ορχήστρα το συγκεκριμένο άσμα. .... Κι σηκώνεται ο θείος βγάζει χρήματα πληρώνει, κι ο εξάδελφος, κι ο άλλος θείος κι άντε κι ο παραλλος ξάδελφος κι να κι ο αδελφός μου μια σταλιά ήταν τότε που του είχε πει ο πατέρας μου .....ζαλίστηκα από το χρήμα που έπεφτε...κι να σου κι έρχεται από ένα άλλο τραπέζι κι ένας νέος του χωριού κι πληρώνει κι αυτός...κι όχι μόνο πληρώνει αλλά με καρφώνει κι με τα μάτια του την ώρα που χόρευαν. εκεί έγινε το σουσουρο τι δουλειά είχε αυτός να πληρώσει την ώρα που χόρευα εγώ...κι να οι ματιές όλο το βράδυ κι να τα γελακια ....ρε τι πάθαμε ένα χορό είπαμε να φέρουμε βόλτα κι έγινε της τρελλης το πανηγυρι Αχ !!! Αξέχαστα χρόνια ....Γεια σου περήφανο χωριό μου με τα πανηγύρια σου

Πλατανοβρυση Αχαιας